De wereld van het water

Schotel leerde van zijn leermeester Herman Gunneweg net als de Franse impressionisten buiten schilderen, direct naar de natuur. Hij was sterk in lichteffecten, wolkenspel en water. Zijn werkwijze was kijken, nog eens kijken en snel schilderen wat het oog registreert, typisch voor de impressionistische werkwijze.

Vanaf 1915 werkt A.P. Schotel full time als schilder met een eigen atelier aan de Bomkade. In 1925 vertrekt hij naar Volendam, het kleurrijke vissersdorpje aan de Zuiderzee dat in die tijd veel kunstenaars aantrekt. Schotel had hier maar één doel: de stoere botter leren schilderen, en dat beheersen tot in de perfectie.

In 1927 vertrekt hij naar Vlissingen, daarna naar Rotterdam en in 1929 vestigt hij zich in Laren. Het gaat hem voor de wind. In de jaren twintig en dertig maakt hij reizen naar Londen, België en naar Frankrijk, waar onder invloed van het Franse licht zijn werk verandert.

Ook in de tweede wereldoorlog deed Schotel goede zaken, zijn werk paste bij het kunstideaal van de bezetter. In 1944 vlucht hij (vanwege de op handen zijnde bevrijding?) naar Berlijn en er breekt een donkere periode aan. Pas een aantal jaren later, terug in Nederland, ontstaat weer nieuw werk. Minder gedurfd dan vroeger, maar wel net zo gewild.

Schotel was een tijdens zijn leven een succesvol kunstenaar en zijn werk heeft altijd goed verkocht. Zijn schilderijen spreken veel mensen aan; men vond het ‘beschaafd’, ‘charmant’. Zijn ‘paarlmoerige nuanceering’ werd bewonderd evenals zijn ‘zinderend licht’.

Film en stadswandeling
Robin Lutz maakte een film over het leven en werk van A.P. Schotel. Deze film is gedurende de tentoonstelling te zien in De Zaal (verhuringen of evenementen uitgezonderd).
Er is een stadswandeling verkrijgbaar, die voert langs de vele plekken in de stad die van belang waren voor de schilder. Langs zijn geboortehuis, zijn atelier, Teekengenootschap Pictura en een aantal van zijn favoriete schilderplekken.